Wieprzowina to niewątpliwe najstarsze hodowlane zwierzę na świecie! Pierwsze wzmianki dotyczące spożywania wieprzowiny przez ludzi znajdują się w najstarszych źródłach pisanych (na przykład w mitologii greckiej i rzymskiej). Zalety wieprzowiny zauważono w Starożytnym Rzymie. Wówczas mięso ze świń dostępne było jedynie dla bogatych warstw społecznych. Odgrywało także ważną rolę w obrzędach pogańskich – często zwierzęta składano w ofierze.
W Średniowieczu podstawą diety w Polsce były głównie zboża, ale przypuszcza się, że już wtedy mięso wieprzowe spożywano od święta. Wieprzowina z czasem zyskała na popularności i spożywano ją coraz częściej – głównie w postaci szynek, słoniny, kiełbasy jak i kiszek. Mięso było spożywane na świeżo, pieczone, suszone, gotowane a także obficie solone – w celach konserwacji.
Z czasem hodowla świń zaczęła się bardzo dobrze rozwijać – również w naszym kraju. Hodowano je na pastwiskach, a po zbiorach wypasano na polach. Świnie traktowano jako źródło taniego mięsa – nie poświęcano im dużej uwagi. Hodowla rozwijała się głównie na Lubelszczyźnie, w Polsce centralnej, Wielkopolsce, na Mazurach i Podlasiu. W dawnej i wykwintnej kuchni polskiej głównie jedzono wołowinę, baraninę, drób i dziczyznę. Wieprzowina pojawiała się okazjonalnie. Z czasem jednak zaczęła gościć na stołach wszystkich warstw społecznych.
Brak komentarzy